magyar-román szótár

új keresés


h betű

Lapozás: 1-50 ... 301-350 | 351-400 | 401-450 ... 1251-1299

hangyaboly  s. furnicar, muşuroi n.
hangyasav  s., chim. acid m. formic
hangyász  s., zool. furnicar m.
hangz|ik  vb. intr. a suna; a răsuna; kellemetlenül hangzik sună neplăcut
hangzat  s.,fiz., muz. acord n.
hant  s.
1. (rög) glie;
2. (sír) mormânt n.
hánt  vb. tr.
1. a coji, a curăţa de coajă;
2. tarlót hánt a dezmirişti
hány1   vb. tr.
1. (dob) a arunca; a azvârli;
2. (okád) a vomita, a voma, a vărsa;
3. szemére hány valakinek valamit a reproşa cuiva ceva
hány2   pron. cât, câtă, câţi, câte
hányad  s. cotă f.
hányadán  adv. cum?; hányadán vagyunk? cum stăm?
hányadik  pron. al câtelea, a câta; hányadika van ma? în câte e (sau suntem) azi?
hányadikos  
I. adj., şcol. în ce clasă?; hányadikos tanuló vagy? în ce clasă eşti? -
II. s. hányadikosokat tanítasz? la ce clasă predai?
hányados  s., mat. cât n.
hányadszor  adv. a câta oară?
hanyag  adj. neglijent
hanyagság  s. neglijenţă f
hányan  pron. câţi?, câte?
hányas  pron.
I. cu val. adj.
1. ce?, care?; hányas szám? ce număr?; hányas vonattal mész? cu care tren pleci?;
2. şcol. ce?; hányas jegyet kaptál magyarból? ce notă ai primit la limba maghiară? -
II. cu val. subst. ce notă?; hányast kaptál földrajzból? ce notă ai primit la geografie?
hányás  s.
1. vomitare, vomare f.;
2. (hányadék) vărsătură f.
hanyatl|ik  vb. intr.
1. (földre) a cădea;
2. a regresa; a decădea
hanyatlás  s.
1. (rendszeré, birodalomé) declin n., decădere f.; fig. apus n.
2. (gazdasági)
regres n.
hányatott  adj. zbuciumat; hányatott élet viaţă zbuciumată
hanyatt  adv. pe spate
hanyatt-homlok  adv. valvârtej, buluc
hányféle  pron. de câte feluri?
hányféleképpen  adv. în câte feluri?
hányinger  s.
1. greaţă f.; senzaţie f. de vomă;
2. fig. greaţă, scârbă ; hányinger fog el mi se face greaţă
hányod|ik  vb. intr.
1. (tárgy) a zăcea (undeva);
2. (a nagyvilágban) a rătăci
hányszor  adv.
1. de câte ori?;
2. (felkiáltásban) de atâtea ori!
hánytató  
I. adj. vomitiv, vomic. -
II. s., farm. vomitiv n.
hánytorgat  vb. tr. a reproşa (cuiva ceva)
hápog  vb. intr.
1. (kacsa) a măcăi;
2. fam. (ember) a vorbi în sughiţuri
harácsol  vb. tr. (şi intr.)
1. a acapara;
2. (háborúban fosztogat) a jefui
harag  s.
1. mânie f.; haragra lobban a se mânia;
2. (sértődött viszony vkiveî) supărare f.; haragot tart va-lakivel a ţine supărare cu cineva
haragít  vb. tr. a supăra, a mânia
haragos  
I. adj.
1. supărat; mânios;
2. fig. (tenger) agitat. -
II. s. duşman m.
haragsz|ik  vb. intr. a fi supărat; a se supăra
haramia  s., pop.
1. (rabló, betyár) tâlhar m. de drumul mare;
2. peior. (gonosz ember) om m. ticălos, bandit, brigand m.
háraml|ik  vb. intr., pret.: valakire háramlik valami a reveni cuiva ceva
harang  s. clopot n.
harangoz  vb. intr. a trage clopotele
harangozó  s. clopotar m.
harangvirág  s., bot. clopoţel m.
haránt  adv. transversal, diagonal
harap  vb. intr. (şi tr.) a muşca
harapás  s.
1. muşcătură f.;
2. (falat) îmbucătură f.
harapófogó  s. cleşte m.
harapós  adj.
1. fig. muşcător; harapós kutya câine rău;
2. fig. arţăgos
haraszt  s.
1. frunze f. pl. uscate;
2. bot. ferigă f.